Aerodactyl pokiwał główką na znak, że chce wrócić do balla. Kiedy go schowałeś, popędziłeś za Deerlingiem. Zatrzymaliście się na jakiejś dziwnej polance. Bardzo dziwnej, bo w części przypominała porę letnią, wiosenna, jesienną i zimową. Zaraz zauważyliście 4 Sawsbucki. Każdy w innej formie.

Deerling podbiegł do Sawsbucków. Jednak to co zobaczyliście, przeraziło was i przerosło wasze najśmielsze oczekiwania.
Ujrzeliście 4 Sawsbucki, lecz przemienione w kamień! Na jednym z nich (jesienna forma) siedział jakiś chłopak z kpiącym uśmieszkiem na twarzy. Rozpoznałeś w nim Matt'a. Teraz jednak widziałeś go w pełnym słońcu.
Był to młodzieniec blady o czarnych włosach ułożonych w grzywkę, która zasłaniała mu jedno oko. Jego niebieskie oczy wyrażały cierpienie, zniechęcenie do świata, ale i miały szyderczy wyraz. Przyglądał ci się bez słowa, luzacko rozkładając się na skamieniałym pokemonie.

- Proszę, toż to Johnny Baker we własnej osobie! Nic tu nie wskórasz. Idź stąd dzieciaku, tu jest niebezpiecznie. Szczególnie dla tego młodego - powiedział Matt wskazując na Deerlinga, który zaczął powoli drżeć. Teraz chłopak wyglądał potężnie i niezwykle silnie. Zaraz zauważyłeś, że Sawsbucki tworzą koło wokół jakiegoś przedmiotu. I stoją na lekko zasypanych śniegiem znakach. Co to może oznaczać?

- Dobrze ci radzę. Za chwilę będzie tu wielkie pobojowisko. I nie chcę, aby ucierpiało przy tym takie dziecko jak ty. Po przyjacielsku radzę, abyś opuścił to miejsce. - powiedział Matt trochę zniecierpliwiony. Natomiast twój Aerodactyl nic się nie dowiedział, poza wcześniej odkrytymi przez ciebie faktami. Potem chłopak siedzący na Sawsbucku wstał i umieścił jakiś przedmiot na środku koła. Wówczas skamieniałe potworki zaczął otaczać dziwny blask...