Wchodzę do środka i rozglądam się.  Podchodzę do najbliższej osoby z obsługi i zagaduję do niej:
- Dzień Dobry. Nazywam się Kowalt i chciałbym pomóc w opiekowaniu się stworkami przebywającymi tutaj. Nie mam zbyt dużo doświadczenia ale zrobię wszystko co mogę by pomóc biednym i bezdomnym Pokemonom. Mój Joltik też na pewno chętnie pomoże! Powiedziałem wypuszczając mojego Pokemona.
Następnie dopełniam formalności i robię wszystko o co mnie proszą. Razem z Webbym zajmujemy się wszelkimi spacerami z bardziej ruchowymi Pokemonami, napełniamy miski jedzeniem, wymieniamy wodę, pomagamy w sprzątaniu i myciu Pokemonów. Robimy ogólnie wszystko o co jesteśmy poproszeni.
Pod koniec dnia pracy jak stoimy po odebraniu pensji oddajemy jej połowę mówiąc:
- Pokemony będące tutaj na pewno potrzebują tych pieniędzy bardziej niż ja. Bardzo miło mi się państwu pomagało.
Wychodząc z schroniska myślę sobie:
Nie było tak źle. Postaramy się znaleźć dom dla tych stworków. Każdemu należy się odrobina szczęścia. Nie wiem jak okrutnym trzeba być by porzucić Pokemona. Następnym razem postaramy się popracować nad ich kondycją. - Obiecuję sobie w duchu zmierzając przeżyć nowe przygody.

To już drugi dzień gdy tu przychodzę. Teraz wiem jak wygląda tu praca więc na pewno będzie mi dużo sprawniej szło.
- Dzień dobry. To znowu ja. Tak łatwo się mnie nie pozbędziecie. - Rzucam na wejściu ekspedientce. Standardowo najpierw wypełniam wszystkie wymagane druczki i inne pierdółki. Wiedząc że nie wszystkie Pokemony będące w tym miejscu są przyjazne ludziom podchodzę do nich ostrożnie. Ponownie staram się nimi zajmować pod dyktando bardziej zaawansowanych osób. Wiedząc że, Pokemony będą miały większe szanse na adopcje gdy będą miały większe umiejętności bojowe, proponuje opiekunom schroniska by trenować z Pokemonami nowe ruchy oraz by podwyższyć ich zdolności bojowe. Ponownie staram się robić wszystko jak najlepiej potrafię. Tym bardziej jestem pewniejszy przy karmieniu stworków czy czyszczeniu ich. Niestety czyszczenie ich klatek nie należy do najprzyjemniejszych zajęć ale zobowiązałem się im pomóc więc i to robię.
Staram się nawiązywać z Pokemonami więzi. Chcę im pokazać że trenerzy którzy ich porzucili nie są jedyną grupą ludzi. Niech wiedzą że są i dobrzy ludzie którzy lubią pomagać. Na koniec żegnam się z nimi czule oraz obiecuję im że i jutro się zjawię.
Pod koniec dnia  świadom dobrze wykonanej roboty ponownie idę po wypłatę.

To już trzeci raz jak tu przychodzę. Zaczynam się zastanawiać po co ja to robię. Może dlatego że Pokemony są dużo bardziej wdzięczne niż ludzie. Kiedy pomożesz człowiekowi to on zacznie Cię wykorzystywać. A Pokemony są naprawdę wdzięczne. Bardzo mi ich szkoda dlatego muszę się starać. - Pomyślałem wchodząc do schroniska.

-Dobry drogim współpracownikom. Gotowi na ciężką pracę? - rzuciłem wesoło na wejściu.
Dzisiejszego dnia zajmuję głównie wodnymi Pokemonami. Wypuszczam do nich Fishera by mogli się razem pobawić i zapoznać. Zajmuję się też standardową pielęgnację typu karmienie, czyszczenie czy pielęgnacja.
Po tym jak zajmę się pokerybami idę pooprowadzać chętnych do adopcji. Jako że jestem tu już trzeci raz mniej więcej znam już niektóre Pokemony. Opowiadam chętnym o okazach jakie tu mamy, o ich potrzebach i wymaganiach. Staram się poznać też ludzi którym ofiarujemy pod opiekę naszych podopiecznych. Niedopuszczalna musi być sytuacja że Pokemon zostanie ponownie porzucony. Odsyłam większość dzieciaków każąc im wrócić z rodzicami oraz nastolatki które chcą słodko wyglądać z Pokemonami.

Pod koniec robię obchód. SPrawdzam czy niczego żadnemu z Pokemonów nie potrzeba oraz czy wszystko jest w porządku. Sprawdzam też czy pod moją nieobecność nic się nie stało. Staram się pogłębiać nasze więzi.

Na koniec ponownie kieruję się po wypłatę z zadowoleniem.

Kolejny dzień nie poszedł na marne. Jednak lubię tą robotę. - Myślę z satysfakcją.

Przychodzę do schroniska,a le nie wchodzę do środka. Na ramieniu siedzi Hanone, a Kusa stoi obok mnie.
-No coż. Czas się wziąść za robotę. Mam nadzieje, że pomożecie.
Wchodze do środka.
-Dzień Dobry. Mam na imie Blaze i chciałam pomóc pokemonom tutaj, a raczej my pomożemy.-powiedziałam i wskazałam moje pokemony.
Wypełniam wszystkie potrzebne dokumenty i zabieram się do pomocy. Kusa  i Hanone mówili mi z którymi jest naprawdę źle. Tymi zajmowałam się w pierwszej kolejności. Dawałam wodę, jedzenie i czyściłam je. Po prostu robie to o co mnie proszą.
Kiedy słońce chyli sie ku zachodowi kończe swoją pracę.  Idę po wypłatę. Kiedy dostaje pieniądze żegnam  się z ludźmi i pokemonami.
-Chyba będę tu częściej przychodzić. Polubiłam tą pracę. Pomaganie pokemonom przynosi mi przyjemność.  Co wy na to by nastepnym razem wyjsc z nimi na spacer?
Po czym idę szukac kolejnych przygód.

To już czwarty raz gdy tu jestem. Szkoda że jak dotąd nikt nowy się nie zjawił. Pomoc by się przydała. Szkoda jeszcze że tak dużo osób zostawia Pokemony a tak mało je przygarnia. - myślałem wchodząc do schroniska.

- Dobry. Nie wiem jak państwo ale ja jestem pełen zapału do pracy. - Standardowo nastąpiło przywitanie i pozdrowienia z pracownikami. Następnie postanowiłem zrobić obchód podczas  którego sprawdzam stan Pokemonów. Byłem wielce zaskoczony tym że był tu ktoś pomiędzy moimi odwiedzinami.
Czyżby jednak ktoś przybył. Może wciąż tu jest? - pomyślałem lekko zaciekawiony. Okazało się że osoba zajmująca się Pokemonami już wyszła. Dowiedziałem się tylko tego że była dziewczyną.

Jako że Pokemony były wypielęgnowane lepiej niźli ja bym to zrobił, jedyne o przy nich robiłem to zbadanie stanu zdrowia i dosypanie jedzenia, oraz dolanie wody do misek.

Jako że pokemony  był wypielęgnowane postanowiłem zabrać parę sztuk nad jakąś polanę. Tam wypuszczam moje Pokemony by mogli się wszyscy razem pobawić. Celowo robię to w miejscu gdzie jest zazwyczaj parę osób. Rzucam im piłki, urządzamy lekkie zapasy, wyścigi. Na koniec robimy sobie turniej obejmujący wszystkie poprzednie zabawy plus to co nam jeszcze do łba przyjdzie. Staram się wykorzystać ten czas jak najlepiej. W końcu nie często mają okazję do zabawy więc takie chwile są dla nich na wagę złota.
Szkoda że nie mogę wziąć ich więcej. Sam nie utrzymałbym całej gromady. Może ktoś nas zobaczy i zachęci się do przygarnięcia kogoś. Jeśli ta osoba wciąż będzie pomagać na pewno uda nam się znaleźć dom dla Pokemonów. - myślę zadowolony.

Przy powrocie do schroniska robię Pokemonom lekką przebieżkę by nie stracił formy. Potem myję te które były ze mną. Na pewno się pobrudziły podczas zabawy.

Jako że podczas zabawy leci bardzo szybko nie zaważyłem nawet że jest już tak późno. Z żalem informuję Pokemony że muszę już spadać. Obiecuję im że jutro też przyjdę i tym razem wezmę inne Pokemony na zabawę. Robię jeszcze jeden obchód uzupełniając zapasy jedzenia i wody tak by wszystkim było przyjemnie. Następnie idę po swoją dniówkę i wychodzę co i rusz oglądając się za siebie z żalem.

Nareszcie przybyłam z moim pokemonem do schroniska , podchodzę do najbliższej osoby pracującej w obsłudze i mówię do niej
- Dzień dobry nazywam się Sylwia mogę podjąć się tej pracy nie mam doświadczenia w tej pracy ponieważ zaczynam dopiero swoją podróż pokemon ale postaram, się pomóc bezdomnym pokemonom .
Wypełniłam wszystko co potrzebne i zaczęłam pracę . Najpierw z moją Emi nakarmiłyśmy  wszystkie stworki następnie posprzątałam i umyłam pokemony słońce zaczęło zachodzić . Pożegnałam się z pokemonami . Zgłosiłam się po wypłatę , zadowolona wychodzę z schroniska

Miałe chwilę przerwy. Tak się zastanawiam dlaczego. Może musiałem odpocząć albo wierzyłem że jest ktoś kto może mnie zastąpić. - pomyślałem wchodząc do schroniska. Wierzyłem że osoba która wcześniej tu była wszystkim się zajęła.

- Dobry. Przepraszam że nie wpadałem ale byłem lekko zajęty. Był tu ktoś przede mną? - pytam wchodząc. Słysząc że była tu dziewczyna bardzo się ucieszyłem. Mina mi lekko zrzedła że byłą to inna dziewczyna niż poprzednio ale nie nastawiając się na nieudolność poprzedniczki zabieram się za obchód.

Okazuję się że nowa dziewczyna spisała się równie dobrze co poprzednia. Zadowolony dopełniam tylko ich miski na wodę i karmę. Następnie biorę pozostałe Pokemony na obiecaną wcześniej zabawę.

Idę na tą samą łąkę co poprzednio. Tym razem było tam więcej ludzi. Na szczęście nikomu nie przeszkadzała moja gromadka. Nawet się ucieszyli. Ludzie wypuszczali swoje Pokemony by mogły się pobawić z stworkami ze schroniska. Szczęśliwy z takiego obrotu sprawy wypuszczam też swoje Pokemony. No może poza Fisherem z dość oczywistych względów. Pokemony w większości był grzeczne. Lekko wystraszone obecnością obcych ale po paru minutach zabawy wszyscy świetnie się bawili. Żałowałem że czas i tym razem upłynął tak szybko. Odpowadziłem Pokemony do schroniska. Tam wyczyściłem ubrudzone i ponownie napełniam im miski.

Jako że jeszcze miałem trochę czasu postanowiłem podziałać w inny sposób. Wyszedłem z moimi Pokemonami ze schroniska i zachwalam napotkanym ludziom Pokemony.
W ten sposób może ktoś kogoś przygarnie. Jeżeli nie to może powie znajomym i tak dalej. - myślę po kolejnej rozmowie.

Standardowo dzień musi się kiedyś kończyć. Ten skończył się dość szybko. Ale odwaliłem kawał dobrej roboty. Jutro przekonam się czy ktoś przygarnął jakiegoś Pokemona. Bardzo mocno liczę na to.
Wychodząc ze schroniska zgłaszam się po wypłatę.

Trzymam za was kciuki! 0 wołam na pożegnanie Pokemonom. Następnie wychodzę zadowolony.