Przykucnąłem z Eonem wtulonym w moją pierś i podniosłem czerwono-białą kulkę. Mam pokemona, który potrafi mówić w ludzkim języku! Do pospolitych one nie należą. Taki zawsze się przyda. Uśmiechnąłem się lekko i wstałem. Spojrzałem na Eevee'go.
- Może ty też wejdziesz do pokeballa? Wtedy mógłbyś wygodnie spać nie narażając się na ból łapki. - Zaproponowałem. Pokemon jednak mruknął i pokręcił przecząco głową. Uparte stworzenie. Uśmiechnąłem się. Poszedłem do namiotu i ułożyłem Eona w wygodnej dla niego pozycji. Położyłem się tuż obok. Eevee mimo bólu przysunął się do mnie i od razu zasnął, co poznałem po cichym pochrapywaniu. Ja sam nie wytrzymałem o wiele dłużej i zasnąłem. Byłem tak zmęczony, że nawet, gdyby tu był ten głupi emo i kminił nad sensem życia, i tak bym zasnął.

Ostatnio edytowany przez Felio (2012-10-27 13:11:51)

Przyglądałem się panikującym ludziom. Zdziwiłem się, że Snivy sama wyszła z balla, ale w mogłem się tego spodziewać. Uśmiechnąłem się lekko do Eona.
- Amando, co tu się dzieje? - Spytałem. Rozejrzałem się po namiocie i wszyscy jeszcze spali. Tylko jeden śpiwór był pusty. Czarny z czachami. To była własność emo. Dlaczego go tu nie ma? Może też wyszedł i plącze się razem z innymi obozowiczami? Albo... Czy tak dobrze poszło mu to pocieszanie, że... Nie no, w Oazie? Albo może coś stało się jemu i Agathcie?

- Yhmmm... - Mruknąłem Snivy w odpowiedzi i zerknąłem znów na śpiwór emo. Coś mi się wydawało, że ten chłopak ma z tym coś wspólnego.
Pojawiła się jakaś kobieta.
- Yyy... Felio. - Poprawiłem ją. - Z resztą nieważne. Dobrze, i tak miałem się zaraz zbierać. - Odparłem, po czym słuchałem dalej. Uuu... Agatha mnie polubiła? Myślałem, że znienawidziła po tym, jak złapałem Amandę. Ale no tak, ta kobieta mogła o tym nie wiedzieć.
-Poważnie? Ma pani na nazwisko masło? Miło mi panią poznać, mnie pani już zna. - Odpowiedziałem. - Ale co konkretnie się stało? Może mógłbym pomóc? - Spytałem i podniosłem się ze śpiwora.

Zaczęły mnie gryźć wyrzuty sumienia. Mogłem wczoraj... a nie to było dzisiaj o drugiej nad ranem. W każdym razie mogłem za nimi pobiec. Ale wtedy czekałaby mnie ciężka rozmowa z Agathą, a ja byłem wyczerpany całym dniem.
- Chętnie pomogę. - Oznajmiłem zdecydowanie. W tym momencie matka Agathy wyszła, by uspokoić obozowiczów, choć jej słowa niewiele dały.
- Eon, Snivy powąchajcie śpiwór Bernarda i spróbujcie znaleźć jakiś trop. - Dałem komendę moim pokemonom.

Westchnąłem na słowa Snivy.
- Dobrze, więc wracasz do pokeballa, czy spróbujesz pomóc w inny sposób? - Spytałem. Jej pomoc mogłaby okazać się bardzo przydatna, ale też nie będę jej zmuszał. Choć jest moim pokemonem, dołączyła do mnie jedynie z własnej woli, więc dawałem jej trochę więcej swobody. Z resztą nie dziwiłem jej się, też nie chciałbym tego wąchać. Jednak Eon "poświęcił się" dla dobra sprawy i zaczął węszyć przy śpiworze. Oderwałem od niego wzrok, gdy Jolie się odezwała.
- Jasne. - Odparłem krótko i znów spojrzałem na pokemony. Eevee najwyraźniej skończył.
- Brawo, Eon. Chodźmy. - Powiedziałem wychodząc z namiotu.

- Skoro tak twierdzisz... - Powiedziałem. W sumie wcześniej nie byłem pewny, czy Snivy potrafią węszyć. Pokemony często odbiegają zachowaniem i cechami od zwierząt im podobnym. Ale Eon podchwycił trop i to mi wystarczyło. Eevee wybiegł z namiotu. Amanda znów się odezwała.
- Ok, wracaj. - Powiedziałem wciągając ją do pokeballa. Chwyciłem za plecak i pobiegłem za starterem.

Eon nieźle zasuwał. Jednak treningi nie poszły na marne. Ulżyło mi, gdy maluch się wreszcie zatrzymał. Podniosłem tkaninę z krzewu. Była sucha i najwyraźniej nie wisiała tam długo. Bernard miał chyba wczoraj koszulkę w tym kolorze. Spojrzałem na Eona, a następnie zacząłem się rozglądać za kolejną poszlaką, a może nawet samymi zaginionymi.