Spoko
_______________________________________________

O, więc Snivy to samiczka... Byłem zdziwiony tym, ze mówi, tylko zdołałem to jakoś ukryć. Zdolność mowy u pokemona sprawiała, że wydawał się bardzo mądry i trudny do pokonania. Jednak podjąłem wyzwanie, bo w końcu nie mam nic do stracenia...
Tail Whip Eona najwyraźniej zadziałał, co mnie bardzo ucieszyło.
- Tak trzymaj, mały! - Krzyknąłem podekscytowany. Jednak chwilę później mój pokemon tkwił w objęciach Vine Whip. Nie zabrakło moich och-ów i ach-ów oraz zagrzewania Eona do próby wyswobodzenia się. Wreszcie mu się udało, a mi znacznie ulżyło. Jednak walka z pnączami zmęczyła go najwyraźniej.
- Dobrze, Eon. Odetchnij sekundkę i użyj Sand Attack, by osłabić celność Snivy! - Krzyknąłem do Eevee'go.

Sorki, ale z TAKIMI atakami nie jestem w stanie za dużo wymyślić
___________________________________________________

- Mówisz tak, jakbyś już wygrała. - Odpowiedziałem pokemonowi, po czym ziewnąłem. Teraz dopiero zorientowałem się, jak bardzo jestem zmęczony. Powinienem teraz spać! A ja walczę. Idiota no, idiota! Ciekawe, czy w tym stanie będę potrafił obmyślić jakąś ciekawą taktykę. A może to sen i dlatego Snivy gada? Czy to prawda, czy sen, muszę wygrać!
Trawiasty wąż użył mocnego ataku, ale na szczęście Eon zdążył przedtem zmniejszyć jego celność i Eevee ze szczyptą szczęścia uniknął ciosu. Później straciłem widoczność przez piaskowy pył. Gdy drobinki piachu opadły dostrzegłem pokemony stojące naprzeciw siebie. Najwyraźniej oba lekko ucierpiały. Mało czasu na myślenie...
- Eon! Biegaj wokół Snivy używając Quic Attack! To to samo, co nasze przebieżki wokół drzewa na treningach. W biegu używaj Tail Whip, na ile to możliwe, by jeszcze bardziej zmniejszyć atak przeciwnika! Uważaj na ewentualne ciosy, omijaj je susami, a gdy Snivy będzie chciał się do ciebie zbliżyć, przesuń okrąg, po którym będziesz biegał. W odpowiednim momencie zaatakuj Tackle. Bez względu na to, czy trafisz, czy nie zacznij znów robić kółka, ale w drugą stronę.

Z początku szło świetnie. Doskonale wręcz. Eonowi udawało się nie zmniejszać prędkości, choć cały czas musiał skręcać. Jednak pnącza Snivy pokrzyżowały nasze plany. Eevee wywinął orła. Z niepokojem stwierdziłem, że Snivy znów szykuje Leaf Tornado.
- Eon, musisz się podnieść! - Krzyknąłem do swojego pokemona. - Chyba na razie pobawimy się w obniżanie statystyk. Użyj Sand-Attack, a następnie bądź cały czas w ruchu, żeby jeszcze bardziej zmniejszyć szanse, że oberwiesz Leaf Tornado. W trakcie tych czynności używaj też Tail Whip. Jeśli uda Ci się uniknąć jej ataku dystansowego, znów użyj Sand Attack. Gdy Snivy wciąż będzie otrzepywała się z piachu, zaatakuj mieszanką Quick Attack i Tackle!

Yyy... Oj tam, oj tam


Gdy tylko dostrzegłem, że Eon kuleje wiedziałem, że nie jest w stanie dalej walczyć. Nie potrzebowałem słów Snivy, by do niego podbiec. Podniosłem go i ułożyłem w rękach jak niemowlę. Pogładziłem zwichniętą kończynę.
- Hmm... Coś nie tak z tą łapą. Na treningu też miałeś z nią problemy... - Powiedziałem w zadumie. Postanowiłem, że następnego dnia skorzystam z pomocy siostry Joy lub poszukam jakiegoś PC.
- Dobrze, kończymy walkę. Wygrałaś. - Zwróciłem się do trawiastego pokemona. Eon radził sobie świetnie podczas walki i zdobył zapewne dużo doświadczenia. Nie spodziewałem się jednak, ze ten pojedynek skończy się w taki sposób.
W jednym namiocie zapaliło się światło. Ktoś się obudził. No tak, pewnie walka była dość hałaśliwa, by obudzić  obozowiczów.
- Dziękuję ci za walkę i przepraszam, że nie trwała zbyt długo. - Powiedziałem do Snivy, która pewnie zaraz odejdzie. ja tymczasem będę musiał się tłumaczyć...

Spojrzałem na wychodzących ludzi z namiotów.
- Przepraszam, że cię obudziłem... - Zwróciłem się do Agathy. Co do emo, nie żebym był wredny, ale jemu akurat się należało za gadanie o takich bzdetach, gdy chciałem spać.
Okazało się, że dziewczyna zna Snivy i że trawiasty pokemon nazywa się Amanda. Tak więc słowa Amandy całkowicie mnie zaskoczyły.
- Serio? Przecież przegrałem z tobą walkę. - Powiedziałem lekko się rumieniąc, bo właśnie się przyznałem do porażki z dzikim pokemonem przy Agathcie. Ale cóż poradzę, Snivy jest naprawdę dobra. No i ta felerna łapka Eona, ale nie miałem mu tego za złe, wiedziałem, że starał się z całych sił.

Mogłabyś mi wpisać to jajo Lilipupa do KP? Z góry dziękuję


Uśmiechnąłem się z oczami wilgotnymi ze wzruszenia.
- Dziękuję. To dla mnie... zaszczyt. - Powiedziałem cicho. Byłem bardzo szczęśliwy. Prawie tak, jak wtedy, gdy dostałem Eona - mojego pierwszego pokemona. A ta walka nie była warta poważnego skrzywdzenia mojego startera. Z resztą żadna nie będzie. Oprócz troski w grę wchodził także rozsądek, bo wiedziałem, że Eon nie ma szans w takim stanie.
Zdziwiłem się lekko na reakcję Agathy. Wcześniej miałem ją za troskliwą i bezinteresowną osobę, a okazała się inna. Poniekąd było mi jej żal. Wybiegła, a emo poleciał za nią. Taa... On ją pocieszy. Ma do tego talent. Pomyślałem.
Spojrzałem znów na Snivy.
- A więc Amando... Witamy w drużynie. - Powiedziałem z uśmiechem, a Eon pisnął radośnie mimo zranionej łapki. - Chcesz może odpocząć w pokeballu? - Spytałem. Wiedziałem, że niektóre pokemony za tym nie przepadają, w tym mój Eon, a jakoś tak wydawało mi się, że te gadające tym bardziej. WOlałem więc spytać.

Ostatnio edytowany przez Felio (2012-10-26 18:53:38)

Ta to ma charakterek... Ale nie ma co narzekać. Zastanawiałem się, czy powinienem rzucić w nią pokeballem, czy po prostu wyciągnąć go przed siebie i wprowadzić ją do niego. Ale skoro sama powiedziała, że mam rzucić...
- Tylko pytam, bo nie wiem czy ci to odpowiada. - Wytłumaczyłem się.
Ziewnąłem akurat w momencie, gdy zaczęła mówić, że przyda mi się odpoczynek. Co racja to racja. Nie spałem od samego rana, a przecież długa wędrówka i akcja ratownicza kosztują wiele wysiłku.
- Oczywiście, nie miałem zamiaru zmieniać ci imienia. Brzmi całkiem ładnie. - Powiedziałem uśmiechając się lekko.
- Da się zrobić. - Stwierdziłem, gdy dowiedziałem się, że parka pokemonów prosi, żebym odwiedzał ich z Lilipupem. - Więc... Dobranoc. - Powiedziałem i upuściłem na nią pokeball.