Słysząc twój głos Angelika zagryzła usta i zamknęła oczy... Nie był to stosowny moment. W oczach harcerki natomiast błysnęły małe ogniki.
- Kim jesteś? Podobóz 89-ki męskiej? Nie tu twoje miejsce. A Angelika na za dużo sobie pozwala. Pamiętaj, że jako komendant mogę to zgłosić twojemu drużynowemu i nie będzie wtedy wesoło...

Angelika przewróciła oczami, a na jej twarzy wykwitła irytacja. Dyskretnie pokręciła głową jakby chcąc Ci przekazać, abyś dał spokój. Tymczasem harcerka zmrużyła oczy. Wyglądała teraz niemal jak drapieżnik gotowy do ataku.
- Odmowa. Angelika natychmiast wraca do siebie, a ty lepiej zabieraj się stąd. Bo będę musiała zastosować bardziej radykalne środki. - wysyczała i uśmiechnęła się złośliwie.

- Ojejku ktoś tu wtyka nos w nieswoje sprawy. Nie może walczyć i tyle. Postępuje zbyt lekkomyślnie. Poza tym miała pewien incydent. - harcerka zmarszczyła nos jakby mówiła o czymś wyjątkowo paskudnym. Tymczasem Angelika nagle posmutniała. Komendant zauważyła to i zaśmiała się. Bardzo, bardzo wrednie.
- Wracaj do siebie. A ty lepiej już spadaj. - te ostatnie, stanowcze zdanie skierowała do Ciebie.

- Chłopczyku, zaraz nie będę taka łagodna! - ryknęła komendant - Nie masz tu nic do gadania!
Angelika dała ci dyskretny znak ręką, abyś się nie wtrącał. Patrzyła na ciebie błagalnym wzrokiem. Zaraz razem z Archenem ruszyła do swojego namiotu.

Słysząc twój głos Angelika odwróciła się i machnęła ręką na pożegnanie. Ale wystarczyło jedno surowe spojrzenie harcerki, a dziewczyna spuściła głowę i zniknęła w swoim namiocie. Ty zaś ruszyłeś przez las. Wędrówka przebiegała nadzwyczaj spokojnie. Raz po raz widziałeś jak jakiś dziki pokemon przemyka pomiędzy drzewami, ale nie zdołałeś stwierdzić co to za stworki. Nagle poczułeś, że wpadasz na coś niezwykle elastycznego. Odbiłeś się od tego czegoś niczym gumowa piłeczka i wylądowałeś na tyłku. Przed tobą rozciągała się wielka pajęczyna blokująca dalszą drogę. Jej gospodarza nie było nigdzie widać.

Rozejrzeliscie się, ale nic nie zobaczyliście. Zaraz usłyszałeś jednak jakiś odgłos wydobywajacy się z krzaków obok ciebie... Głos jakiejś znajomej dziewczyny...
- Psst! Felix! Tutaj! Nie zwracaj uwagi na pajęczynę! Utkał ją Galvantula komendantki, żeby w razie czego złapać nocnych intruzów!

Wszedłeś w krzaki i ujrzałeś Archena i Angelikę.
- Wiele razy udało mi się zwiać z kary! Nie musiałeś się wtrącać! Ale dziękuje, że chciałeś pomóc.