kowalt:
Zacząłeś podążać za Iris. Ryoku został z pokemonami. Miałeś wrażenie, że znów palnie coś głupiego. Ale szedłeś dalej. Szliście dosyć długo, w końcu już nie widzieliście żadnego pokemona. W końcu odgłos gitary (basowej) stał się wyraźnie słyszalny. Ktoś także pięknie śpiewał, co prawda rockowym głosem a nie operowym, ale i tak pięknie .

A Little Poison in Your Days
a Little Poison on the Stage!

Zaraz ujrzeliście dziewczynę grającą na basie. Jej gitara przypominała ci jakiegoś pokemona. A nad nią latał Weezing.



- Witaj Iris. Co u tych twoich smoków? Pewnie znowu boisz się stanąć do walki z moimi trującymi pokemonami - powiedziała do czarnoskórej. Tamta przymrużyła oczy i powiedziała:
- Ty chyba jeszcze o niczym nie wiesz... Chodzi o kryształ. Ten chłopak wie coś więcej - mówiąc to spojrzała na ciebie - Powiedz jak to było.

Hiroshi:
Zorientowałeś się, że wokół są same pokemony. Był jeszcze jeden trener, ale wypuscił swoje pokemony, po czym uciekł na twój widok. Zaraz jednak usłyszałeś małego chłopczyka.
- Jaki fajny Yamask! Chcę go, chcę go, chcę go! - po czym na twojej szyi uwiesił się mały 5letni chłopczyk. Gdybyś nie był duchem, pewnie byś się udusił. Dziecko wyglądało o 5 lat. Ale co robiło na bagnach?!

- Zacznijmy od tego że nazywam się Kowalt. Drugą sprawą niech będzie fakt że podziwiam panią. Nigdy nie potrafiłem nauczyć się grać na gitarze. A teraz przejdźmy do ważniejszej sprawy. Mężczyzna imieniem Ghetsis przy pomocy jakiegoś urządzenia i kryształu nakłania trenerów do uwalniania swych trenerów. Czyniąc to sprawi że bezproblemowo on i jego Team Plasma zawładną nad Unovą. Wykorzystuje też inne maszyny. Dwa lata temu powstrzymał go jakiś trener którego imienia nie pamiętam i niejaki N. Jeżeli go nie powstrzymamy to może być krucho. - tłumaczę o co chodzi. Staram się nei zauważać zgryźliwości dziewczyny.

- No dalej, złap mnie, i miejmy to za sobą. Obrzydliwcu. - i nagle pomyślałem sobie, że ten głos jest znajomy, może to był głos Zoruy? Ale wtedy jakoś było, by to widać. Więc zacząłem się rozglądać za jakąś oznaką Zoruy. Nuciłem też sobie melodię "Piratów z Karaibów". Kompletnie ignorując tego małego, głupiego dzieciaka.

kowalt:
- Raczej tak. Spoko goście. Również mają swoje sale, jak ja. Może kiedyś zmierzysz się ze mną w bitwie o odznakę, byłoby ciekawie, nie powiem... - wtrąciła Homika, po czym mrugnęła do ciebie. Natomiast Iris kontynuowała.
- Spiralna Góra... No i jeszcze jedno... Czemu twój Xtransceiver tak dziwnie pika?! - zapytała się wskazując na... no tak! Wciąż miałeś na sobie to gówienko, którym namierzył cię Ghetsis cię namierzył w komnacie... Ups?

Hiroshi:
Nie widziałeś żadnej oznaki Zoruy. Wydawało ci się, że to jak najbardziej prawdziwy człowiek. I wciąż ci kogoś przypominał. Chłopak zsiadł z ciebie z zaciśniętymi pięściami.
- Jeszcze mnie popamiętasz! Lecę do Profesor Juniper, a jak wrócę to dostaniesz za swoje! - wykrzyknął jeszcze i zaraz zniknął za drzewami.

Ja od razu skierowałem się do Kowalta, wołając go przy tym:
- Znalazłeś tą laskę, czy nie!? - uśmiechnięty leciałem do niego.
***
Wiem, że krótko.

- He, he. Widocznie tak. Cóż za dziwna rzecz to urządzenie. No cóż. W takim razie pozwolę go sobie wyłączyć. - mówię ze wstydem. Następnie wyrzucam urządzenie. Wyjęcie baterii nic by nie zmieniło. Zapewne Ghetsis wciąż mógłby namierzyć urządzenie.
Ze wstydem przyglądam się dwóm dziewczynom.

- Moja wina. Ghetsis wie że podejrzewam Spiralną Górę. Więc nie ma po co go tam szukać.  Zrypałem sprawę. Myślałem że ten przedmiot może mi się przydać. Ale widać facet był sprytniejszy. Wiecie co. Chyba nie ma sensu bym z wami leciał. I tak zrypałem sprawę na całej lini. A znając siebie znowu bym coś popsuł. Przepraszam. - mówię z łową skierowaną w ziemię. Było mi naprawdę głupio że dałem się tak łatwo oszukać.

kowalt:

- Masz rację. Nawaliłeś na całej linii. Ale nie przejmuj się, kiedyś będziesz tak dobry jak ja! - powiedziała Homika, po czym się zaśmiała i klepnęła cię w łopatkę. Poczułeś, jakby niniejsza część ciała zaraz miała ulec destrukcji. Całe szczęście, że tak się nie stało.
- Hmm... Uważam że nie ma co się obwiniać. Im więcej nas tym lepiej. I to nie pora aby rozpaczać, trzeba działać. Lecimy do Shizuiego i Cherena. Natychmiast. Razem z tobą. - powiedziała stanowczo Iris. Na jej twarzy ujrzałeś pewne zaniepokojenie, jednak szybko zniknęło. Zaraz z kulek smoczej mistrzyni pojawiły się dwa smoki: dobrze ci znany Hydreigon i Dragonite. Drugi stworek był bardzo dziwny. W przeciwieństwie do innych Dragonite'ów miał srogi wyraz tawrzy. Wyglądał na pewnego siebie i bardzo silnego.

Hiroshi:

Wzleciałeś w górę i ujrzałeś dobrze ci już znanego chłopczyka, który biegł chyba do profesor Juniper. Już miałeś zrezygnować z poszukiwań, kiedy usłyszałeś dobrze ci znany ryk Hydreigona. Potrafiłeś dokładnie określić skąd pochodził.